12- To mnie kochasz (Chitoku, Kosaku) (3/?)

Dziewczyna obudziła się rano stosunkowo wcześnie, nawet zanim zadzwonił budzik. Przeciągnęła się leniwie. Czuła się wypoczęta i wyspana
- Nie ma to jak być w domu- powiedziała do siebie, po czym powoli wstała i podeszła do szafy. Wyjęła w niej swój mundurek, po czym założyła go. Podeszła do lustra i zawiązała tym razem swoją ulubioną czerwoną wstążkę. Przyglądnęła się swojemu odpiciu i uśmiechnęła do siebie
- Dzisiaj będzie dobry dzień. Po długiej rozłące spotkam przyjaciół. Nie mogę się już doczekać kiedy zobaczę Kosaki-chan i Ruri-chan. Nie miała do Onodery żadnych pretensji, wiedziała, że to za pewne wina chłopaka. To on wiecznie gdzieś ją zapraszał, a szatynka była zbyt miła, aby odmówić. Kirisaki wzięła z podłogi plecak i wyszła z pokoju.

Specjalnie przyszła wcześniej, aby zdążyć przywitać się ze wszystkimi zanim zaczną się zajęcia. Usiadła w swojej ławce i rozglądnęła się po pomieszczeniu. Hm...dziwne. Jeszcze nikogo nie ma? Jedynie kilku chłopców z jej klasy uśmiechało się do niej, była w dobrym nastroju, więc odwzajemniła uśmiech, zanim obróciła się w stronę tablicy. Za sobą usłyszała
- Ej! Widziałeś to?! Uśmiechnęła się do mnie
- Co ty gadasz! Ten uśmiech był przeznaczony dla mnie!
- A właśnie, że dla mnie
- Ohh jaka ona piękna- westchnęli wszyscy na raz. Dziewczyna jednak nie za bardzo skupiała się na ich obecności. Zamiast tego wróciła myślami do swojego pobytu za granicą. Kochała Stany Zjednoczone. Wszystko było takie wielkie i piękne. Drapacze chmur, ekskluzywne butiki z ubraniami sprowadzanymi z całego świata, w tym Mediolanu i Francji, wiele restauracji i kawiarni, 5-gwiazdkowe hotele, a pomimo tego, że kraj jest nowoczesny to znalazło się i miejsce dla ogromnej ilości zieleni zwanej inaczej Central Parkiem, gdyż dziewczyna zatrzymała się w Nowym Yorku. Jej hotel mieścił się na Times Squere, jej ukochanej ulicy. Gdzie wszędzie są porozwieszane kolorowe, migające bilboardy, które prezentują się jeszcze lepiej w nocy, gdyż tak to co mówią jest prawdą- to miasto nigdy nie śpi. Po dniach zdjęciowych w towarzystwie Keia, fotografów i scenarzystów dość często udawała się do różnego rodzaju lokali tj. kluby, puby, była również na kilku koncertach najpopularniejszych wokalistów, którzy nie śpiewali Enki* jak ten głupi Kiełek Fasoli. Po za tym przez cały pobyt w Ameryce naprawdę udało jej się w końcu spędzić więcej czasu z mamą. Była ona zapracowana jak zawsze, jednak tak jak obiecała spędzała z nią czas każdego dnia zabierając ją na obiad do najlepszych restauracji, lub na plany filmowe z aktorami, którzy byli najbardziej na topie, gdyż z powodu swojej posady ma dojścia praktycznie wszędzie. Na początku miała być jej asystentkom, jednak już pierwszego dnia „dostrzegł" ją jeden z fotografów, z którymi Hana aktualnie rozmawiała i oznajmił, iż Chitoge urodziła się by zostać modelką. Jej ten pomysł całkiem przypadł do gustu, od zawsze lubiła pozować do obiektywu aparatu, nie krępowała się, ani nie miała żadnych obaw, co do tego, że zdjęcia wyjdą świetnie. To właśnie tam spotkała Keia. Nie rozpoznała go od razu, bo bardzo się zmienił przez te kilka lat, lecz on ją poznał od razu. Ku jej zaskoczeniu podszedł do niej i ją przytulił, po czym oznajmił, że od teraz zostaje jego partnerką zdjęciową. Nikt nie miał żadnych obiekcji, gdyż wizualnie pasowali do siebie doskonale, a ona również nie miała nic przeciwko temu, tym bardziej, że był taki czas, kiedy Kei jej się podobał. Tak, to prawda w okresie gimnazjalnym się w nim kochała. Nie powiedziała Raku, ani nikomu innemu o tym drobnym fakcie, nawet Tsugumi nie wiedziała, ale w końcu powiedziała Ichijou, że jest on jej pierwszym chłopakiem i to jest prawda, więc nie skłamała. Nigdy przecież nie powiedziała mu, iż jest także jej pierwszą miłością, chociaż teoretycznie i tak nią był skoro poznali się w wieku mniej więcej 5 lat. Teraz jednak nie czuła już tego samego do Keia co w przeszłości i strasznie nad tym ubolewała, ponieważ byłby on perfekcyjnym kandydatem na jej chłopaka. W dodatku odkochując się w Raku dałaby mu możliwość spotykania się z jego PRAWDZIWĄ ukochaną- Onoderą, na co przyjaciółka zdecydowanie zasługiwała i wszyscy byliby szczęśliwi. Szkoda, że to wszystko nie jest takie proste. Westchnęła i położyła głowę na ławce

- Chitoge-chan- usłyszała i podniosła się z ławki w momencie w którym przyjaciółka ją „dopadła" i uściskała mocno- tak bardzo za tobą tęskniłam. Blondynka odwzajemniła uścisk
- Ja za tobą też Kosaki-chan, a także za tobą Ruri-chan i- rozejrzała się po reszcie twarzy -....nie ciebie mi nie brakowało Marika
- I wice wersa- odpowiedziała jej na to ruda. Kiedy Kirisaki w końcu udało się oswobodzić do klasy weszły 3 następne osoby, a mianowicie: Raku, Shuu i Seishiro. Ta ostatnia dostrzegając ją rzuciła się pędem przez całą długość pomieszczenia krzycząc
- Panienko!- i tak jak jej poprzedniczka przytuliła ją mocno. Chitoge poklepała brunetkę po plecach
- No już Tsugumi przecież widziałyśmy się wczoraj
- Nic nie poradzę na to, że tak bardzo mi cie brakowało Panienko! To był chyba pierwszy raz jak rozstałyśmy się na tak długo- w końcu ją puściła i odsunęła się trochę.
- Chyba masz rację- zastanowiła się. Tsugumi Seishiro była jej przyjaciółką od dziecka, chociaż samą siebie traktowała bardziej jak ochroniarza blondynki, niż przyjaciółkę. To nie tak, że czuła się przy niej gorsza przez jej status społeczny czy coś, po prostu Chitoge była dla niej kimś wyjątkowym, ponieważ uwolniła brunetkę od samotności.
- O co za przyjemność widzieć cie z powrotem wśród nas Chitoge-chan- odezwał się Shuu
- Maiko szkoda, że nie mogę odwzajemnić tego komplementu
- Ranisz- powiedział udając skrzywdzonego i złapał się za serce, na co pozostali zaczęli się śmiać, wszyscy po za Raku.

Pierwsza była lekcja wychowawcza. Pani Kyoka, ich wychowawczyni zaczęła coś im opowiadać, jednak Raku był zbyt rozkojarzony, aby móc jej słuchać. Co chwile spoglądał w prawo na Chitoge, która wydawała się być wyjątkowo pochłonięta każdym słowem wypowiedzianym przez nauczycielkę. Dziwne...Chitoge z reguły nie uważa na lekcjach. Nie musi tego robić. Biorąc pod uwagę jej stopnie oraz co ciężko mi przyznać wysoką inteligencje nie ma potrzeby przykładania się do zajęć. Po za tym jej zachowanie wciąż jest niecodziennie. Kiedy się z nią dziś przywitałem, tak jak miałem w zwyczaju odpowiedziała mi jedynie, nawet nie zaszczyciwszy mnie jednym spojrzeniem, po czym skierowała całą swoją uwagę na innych, kompletnie mnie ignorując...znowu. Czyżby nadal była na mnie zła za to, że się nie odzywałem przez ferie? Ale przecież sama również mogła to zrobić. Nie wygląda jakby się gniewała na Onoderę, więc to nie o to chodzi...chyba nie, bo z tą gorylą dziewczyną nigdy nic nie wiadomo. Cholerna Chitoge! Nie udaje jej chłopaka dlatego, że mam taki kaprys, więc mogłaby wykazać choć minimum dobrej woli i pierwsza wyciągnąć rękę na zgodę! Czemu to zawsze muszę być ja?! Jego rozmyślania zostały przerwane słowami pani Kyoki
- Słuchajcie kochani, chciałabym wam kogoś przedstawić. Otóż będziemy mieli nowego ucznia pochodzącego z Ameryki. Mam nadzieje, że wszyscy miło go przywitacie, proszę możesz wejść! Po chwili jego oczom ukazał się wysoki, blond włosy chłopak o tajemniczym spojrzeniu i zniewalającym uśmiechu, tak za pewne twierdziła żeńska część towarzystwa. Stanął na środku klasy i powiedział
- Hej, nazywam się Namasuka Kei i od teraz będę uczniem tej szkoły. Pochodzę z Ameryki Północnej, ale potrafię mówić po japońsku równie biegle, co po angielsku, miałem dobrą nauczycielkę- w tym momencie jego spojrzenie pobiegło w stronę blondynki. Po jego „przedstawieniu" nastąpił szereg pisków dziewcząt oraz zazdrosnych spojrzeń chłopców
- Proszę cie, abyś zajął któreś z wolnych miejsc- powiedziała nauczycielka
- Jasne-powiedział po czym zaczął zmierzać w stronę, jak można było się domyśleć Chitoge, mijając jej stolik powiedział
- Cześć piękna
- Cześć przystojniaku COOOOO?!! Co ona właśnie przed chwilą powiedziała?! Co to ma znaczyć?! Czyżby zapomniała, że jest MOJĄ dziewczyną?! Co z tego, że udawaną, skoro pozostali o tym nie wiedzą?!

Blondyn zajął stolik tuż za nią. A za ich plecami rozległy się szepty
- Ej! Słyszałeś co on powiedział? Wygląda na to, że ktoś zarywa do naszej klasowej księżniczki
- Noo. Ciekawe co na to Raku. Powinien się strzec, bo zanim się obejrzy, a Kirisaki go rzuci
- Nic dziwnego, według mnie nigdy do siebie nie pasowali. No bo spójrz tylko na nią, a na niego
- Masz rację to musiało się tak skończyć, dobrze, że Chitoge-chan wreszcie przejrzała na oczy
- Proszę o ciszę- zawołała wychowawczyni- będziecie mieli okazję zapoznać się z nowym kolegą na przerwie, a teraz proszę o uwagę. Od tej pory reszta lekcji przebiegła już w ciszy. Kiedy zadzwonił dzwonek na przerwę wszyscy „jak jeden mąż" zebrali się przy stoliku nowego kolegi. Ten jednak wydawać by się mogło olewał wszystkich po za blondynką. To nie tak, że był dla nich nie miły czy coś, bo sukcesywnie odpowiedział na wszystkie, nawet najgłupsze pytania, ale brunet widział, że szczególną uwagę zwracał na „sąsiadkę" z nad przeciwka. 
- Dobrze Słodka oprowadzisz mnie po szkole?- nie trzeba zgadywać by domyśleć się do kogo skierował to pytanie
- Jasne, ale później. Po zajęciach. Teraz jest przerwa na lunch, a ja umieram z głodu
- Haha no tak ty i twój wilczy apetyt.
- Haha, bardzo zabawne- przedrzeźniała go- to co idziemy wszyscy? Każdy jej odpowiedział twierdząco lub pokiwał głową, więc powiedziała
- Darling, a ty idziesz z nami?
- Co? Aa... no tak jasne, że idę- odpowiedział czując się trochę głupio, gdy wszyscy na niego patrzyli.

Kei dołączył do ich paczki. Ciekawe co na to Raku. Wszyscy po za nim wydają się lubić nowego kolegę. Czyżby nasz ulubieniec może czuć się zagrożony?