12- To mnie kochasz (Chitoku, Kosaku) (2/?)

Przez cały okres trwania ferii zimowych Raku mógł zakosztować życia bez kłamstw, fałszywego związku, ciągłych udawanych randek. Miał za to czas na to, aby skupić się na tym co było dla niego najważniejsze, czyli na Onoderze. Spędzili razem całe 2 tygodnie, niemal codziennie się spotykając. Dla chłopaka to było jak spełnienie marzeń. Co prawda spotykali się na stopie przyjacielskiej i więcej nie doszło do sytuacji przypominającej tą w kuchni restauracji dziewczyny, podczas przygotowywania słodyczy, no ale cóż przecież nie można mieć wszystkiego. Zamiast tego zakosztował życia w którym liczyła się jedynie jego ukochana.

 Mógł niemal udawać, że są parą kiedy spacerowali razem po parku lub wzdłuż rzeki, oglądali zachody słońca, chodzili do kina i kawiarni czy też do centrum handlowego na zakupy. Niestety ten piękny sen miał skończyć się dzisiaj, prysnąć niczym bańka mydlana, a to dlaczego? Ponieważ ferie się skończyły, a do miasta wraca JEGO DZIEWCZYNA. Kosaki również powiedziała mu co myśli na ten temat, chwila jak to szło? Aa no tak już pamiętam. Powiedziała, że świetnie się ze mną bawiła i nawet dodała, że chciałaby aby to potrwało dłużej, jednak chce być uczciwa w stosunku do swojej przyjaciółki, dlatego nie będzie spędzać ze mną już tak dużo czasu i co jeszcze powiedziała? Aaa no tak...że ma zamiar porozmawiać z Chitoge, wyjaśnić jej wszystko, a także ją przeprosić. Rany...dobroć Onodery nie zna granic. Kocham ją za to, ale żeby przepraszać za cokolwiek tą gorylą dziewczynę? Pff....skoro już mowa o przeprosinach. Ja jakoś nie otrzymałem ich od niej. Przez całe ferie nie odezwała się do mnie nawet słowem. Dopiero dzisiaj dostałem sms o treści

Cześć głupi Kiełku Fasoli, wracam dzisiaj, więc może byłbyś tak łaskawy i przyjechał po swoją DZIEWCZYNĘ na lotnisko? Normalne pary tak robią, a chyba powinniśmy zachować pozory, nie sądzisz?Głupia Chitoge jak ona w ogóle śmiała wysłać mi coś takiego po całych DWÓCH TYGODNIACH całkowitego milczenia?! Nie żebym się przejmował, ale chyba mogła wysłać to głupie „przepraszam", świat by się nie zawalił, a ja przynajmniej miałbym poczucie, że wszystko jest w porządku. Ahhh dlaczego w ogóle się nią przejmuje?! Oraz tym, że się nie odzywała?! Przecież dzięki temu miałem święty spokój!

Chłopak spojrzał na zegar wiszący w jego pokoju. Zbliżała się 17, a o 18 miał wylądować samolot dziewczyny. Postanowił mimo wszystko jednak po nią pojechać, na wszelki wypadek, gdyby Claude postanowił obserwować jego poczynania. Noż cholera jasna! A co jeśli ten głupi okularnik śledził mnie i Onodere przez ten cały czas i raportował o tym Chitoge dlatego się nie odzywała? Czemu wcześniej na to nie wpadłem? Idiota! I co teraz? Na serio powie jej, iż jej CHŁOPAK ją zdradzał przez czas, w którym była nieobecna? Że spędzał każdą chwile z inną dziewczyną i do tego świetnie się z nią bawił? Nie żebym musiał tłumaczyć się z tego przed Chitoge, z resztą założę się, że ona nawet się tym nie przejmie. Szkoda, iż nie mogę powiedzieć tego samego na temat tego jej przydupasa. Eh...dobra spokojnie. Uspokój się. Wyjaśnisz to Kirisaki i będzie po krzyku. To już jej problem jak wytłumaczy to Claudowi, w końcu to jej ochroniarz, więc to także jej problem. Z tym postanowieniem wyszedł z domu kierując się na lotnisko. Pomimo tego, że sam nie chciał się przed sobą do tego przyznać to chciał zobaczyć się z nią jak najszybciej.

Dotarł na miejsce wcześniej, niż przypuszczał, dlatego musiał chwile zaczekać. Siedział teraz na poczekalni i wgapiał się w okno z którego mógł dostrzec już z oddali nadlatujące samoloty. Po jakimś czasie ujrzał jej prywatny odrzutowiec, a może raczej powinien powiedzieć prywatny odrzutowiec pani Hany. W przeciwieństwie do pozostałych samolotów był mniejszy, lecz i tak zmieściłoby się w nim co najmniej 20 osób. Na dodatek był fioletowego koloru z wielkim symbolem różowego kwiatu na kadłubie. Nie sposób było pomylić go z innym.

 Wstał i zaczął zmierzać w tamtym kierunku. Kiedy odrzutowiec wylądował drzwi kadłubu otworzyły się, a w nich ukazała się blond włosa, wysoka, szczupła dziewczyna o mlecznej cerze i niebieskich niczym woda oczach, które mogłyby bez trudu konkurować z wiszącym nam nimi niebem. Za nią powoli zaczynało zachodzić słońce, a jego promienie igrały w jej różowych końcówkach, sprawiając, że były jeszcze wyraźniejsze. Uśmiechała się pogodnie, a na jej twarzy zagościły delikatne rumieńce. Miała na sobie granatową, letnią sukienkę do kolan, pasującą pod kolor opaskę oraz buty. Wygląda bardzo ładnie...cholera już zapomniałem o tym jaka jest urocza, to znaczy z Onoderą nie ma co konkurować, jednak ma w sobie coś...coś takiego. Zazwyczaj zapominam o jej urodzie pod wpływem jej brutalnej siły i siniakach, które są tego dowodem. Przez chwile wyobrażał sobie, że ta scena jest prawdziwa. On jako jej PRAWDZIWY chłopak przyjechał by ją odebrać. Za chwile dziewczyna zbiegnie po schodkach i rzuci mu się w ramiona. Niemal chciał, aby tak zrobiła. W tym jednak momencie zza jej pleców wynurzył się jakiś kształt, a atmosfera, która panowała między nimi jeszcze sekundę temu, zmieniła się diametralnie. Co to za koleś? Chitoge zeszła na dół z wrodzoną gracją i stanęła przed nim

- Cześć Darling- powiedziała po czym przytuliła go szybko. Za pewne by zachować pozory, jednak on z jakiegoś powodu czuł się dziwnie ogołocony, gdy puściła go tak szybko. Za jej plecami usłyszał jak chłopak za nią stojący odchrząknął przez co wydawać by się mogło tak szybko przerwała uścisk
- Hej Honey- odpowiedział, gdy powrotem stanęła naprzeciwko niego.
- Chciałabym ci kogoś przedstawić- powiedziała po czym gestem dłoni poprosiła, aby jej znajomy podszedł bliżej i stanął po jej lewej stronie- to jest mój przyjaciel Kei. Kei, a to jest moje kochanie o którym ci opowiadałam Ichijou. Chłopcy wymienili się uściskiem dłoni. Raku poczuł jak jego nowy „kolega" za mocno ścisnął jego rękę, lecz nic nie powiedział. Zamiast tego spojrzał w górę, gdyż chłopak był od niego wyższy o jakąś głowę i przyjrzał mu się. 

Kei, bo tak miał na imię przyjaciel Chitoge był wysokim blondynem z artystycznym nieładem na głowie i niebieskich oczach, lecz ich odcień był nieco jaśniejszy od oczu Chitoge, bardziej stalowy. Jego sylwetka była atletycznie zbudowana, a mięśnie rysowały się pod obcisłym czarnym podkoszulkiem. Wygląda jak jakiś pieprzony kulturysta i model w jednym z jakiś głupich magazynów dla dziewczyn. Teraz już mam swoją odpowiedź na pytanie dlaczego nie zadzwoniła do mnie ani razu! Wygląda na to, że była równie „zajęta" jak ja! Ta myśl zirytowała go dużo bardziej, niż powinna.

- Kei jest modelem i moim przyjacielem z dzieciństwa. Chodziliśmy razem do szkoły gimnazjalnej- wyjaśniła. Wiedziałem, że jest modelem czy kimś takim...chwila, co ona właśnie powiedziała? Przyjacielem? Przecież twierdziła, że ja jestem jej PIERWSZYM przyjacielem od zawsze. Czyżby kłamała? Nic dziwnego, w końcu do goryla dziewczyna, nie można jej ufać. Mogłem się tego po niej spodziewać. Dziewczyna musiała wyczytać z jego twarzy niewypowiedziane pytanie, bo po chwili dodała
- Kei i ja chodziliśmy do tej samej klasy, ale do tej pory ze sobą nie rozmawialiśmy. Spotkaliśmy się przez przypadek, bo okazało się, że pracujemy w tym samym miejscu.
- A ja poznałem ją od razu. W końcu kochałem się w niej przez lata, kiedy byłem „szczeniakiem"- dodał, obejmując ją wręcz w fachowym geście
- Haha, przestań- oswobodziła się z jego uścisku
- Nie żartuje, śniłaś mi się po nocach- pochylił się nad nią i wyszeptał jej do ucha. Zrobił to jednak na tyle głośno, że Raku wszystko doskonale słyszał. W dodatku blondyn mówiąc to spojrzał na niego komunikując w ten sposób, że te słowa były bardziej skierowane do niego, niż do niej samej. Co za drań! Raku zdecydowanie nie polubił „nowego". Według niego zdecydowanie za bardzo spoufalał się z blondynką, w dodatku ku jego zaskoczeniu jej wydawało się to w ogóle nie przeszkadzać. 
- Dobra to co zbieramy się?- zaproponowała. Raku przytaknął i już sięgał po jej walizkę, jednak ktoś go wyprzedził
- Ja to wezmę- oznajmił blondyn i ruszył za nią. Brunetowi nie pozostało nic innego jak tylko podążyć za nimi.

Przez całą „podróż" w taksówce Chitoge rozmawiała jedynie z Keiem. Śmiała się i żartowała, żywo rozmawiała gestykulując przy tym. Zdawała się w ogóle nie dostrzegać jego obecności. Jak ona śmie traktować mnie jak powietrze?! Skoro miała towarzystwo, to po cholerę pisała do mnie, abym ją odebrał?! Równie dobrze mogliśmy się zobaczyć jutro w szkole, albo ewentualnie mogła wpaść do mnie na chwilę i się przywitać. Cholera! Co ja w ogóle tutaj robię?! Raku chcąc nie chcąc obserwował poczynania tamtej dwójki. Dostrzegł pewną różnicę, pomiędzy tym jak zachowuje się przy nim, a przy blondynie. Teraz wyglądała na zrelaksowaną. Ciągle się uśmiechała i chichotała co chwile. Nie przeszkadzało jej też to, iż chłopak siedział według niego zdecydowanie za blisko i przewiesił ramię przez jej głowę opierając o zagłówek tylnego siedzenia.

Dziewczyna siedziała wygodnie opierając się o zagłówek. Opowiedziała Keiowi o jednej ze swoich „przygód" z Tsugumi, a teraz słuchała jak blondyn opowiadał jej o swoim najlepszym przyjacielu, albo raczej powinna była słuchać. Całą uwagę jednak skupiła na Raku siedzącym po drugiej stronie fotela. Patrzył w okno i wydawał się jakiś nieobecny. Do tego był strasznie cichy w ogóle z nimi nie rozmawiał.

  Ahh...głupi Kiełek Fasoli. Liczyłam na inną reakcje. Sądziłam, że tęsknił za mną chociaż trochę, tak ja za nim. Cholera! Na co ja liczyłam?! Ten idiota jest tak niesamowicie niedomyślny, że to aż niemożliwe. Przez całe ferie nie odezwał się do mnie nawet słowem. Po kilka razy dziennie sprawdzałam przychodzące połączenia oraz wiadomości, ale nic, pustka, zero. Robiłam to regularnie, pomimo tego, iż byłam zajęta, ale co z tego?! Ten idiota spędził całe ferie zabawiając się z moją przyjaciółką! W dodatku nie miał nawet na tyle taktu, aby mi o tym powiedzieć! Nic bym nie wiedziała, gdyby nie Claude, który dzwonił każdego wieczora zdając mi relacje. A ja musiałam udawać, że o wszystkim wiedziałam i nie mam nic przeciwko ich schadzkom. Grrrr....jak on mógł robić coś takiego za moimi plecami?! Pewnie sądzi, że przeżył wymarzoną przerwę zimową skoro mnie nie było w pobliżu. Rany...jaki on jest głupi! Sama nie wiem teraz czy powinnam udawać, że o niczym nie wiem, czy też wygarnąć mu co myślę na ten temat. Ale przecież nawet jeśli chce to nie mogę tego zrobić. W końcu NIC nas nie łączy. A on nie ma obowiązku z niczego mi się tłumaczyć. Na dodatek ja nie mam prawa zachowywać się jak „zazdrosna narzeczona", przynajmniej nie publicznie. Cholera no, ale naprawdę ma zamiar przez pół godziny jazdy obserwować drzewa, które mijamy zamiast się odezwać? Nie wytrzymam!

- Raku a ty jak spędziłeś ferie?- zapytała No i nie wytrzymałamPrzyglądał jej się przez chwile. Wyglądał na zaskoczonego, że w ogóle się do niego odezwała.
- To były najlepsze ferie zimowe w moim życiu- powiedział, a ona wręcz zagotowała Aaaa wiedziałam. Wiedziałam, że to powie, po co w ogóle go o to pytałam skoro nie chciałam znać odpowiedzi? Idiotka!- Moje również- powiedział Kei, po czym położył swoją dłoń na jej ramieniu, przybliżając ją tym samym do siebie i obejmując. Przez chwile rozważała zabranie jego dłoni, ale jakoś jego bliskość jej nie przeszkadzała. Zdążyła się do niej przyzwyczaić, z resztą nie miała wyjścia. W końcu Kei o ona pozowali jako „para" wiele razy do zdjęć magazynów, plakatów itd. Przywykła już do tego, że chłopak ją obejmuje, przytula, trzyma za rękę, czy nawet całuje. Oczywiście w głowę, czoło, bądź policzek. Na PRAWDZIWY pocałunek do zdjęć się nie zgodziła. Choć miała wrażenie, że blondyn nie miałby nic przeciwko takim zdjęciom. Po za tym doszła do wniosku, iż jej serce bije niemiarowo jedynie w obecności jednego chłopaka- ICHOJOU, więc pozowanie z Keiem czy kimkolwiek innym nie stanowiło dla niej najmniejszego problemu. 
- Tak, moje też były udane, skłamała po czym położyła głowę w zagłębieniu szyi blondyna i wciągnęła jego męski zapach. Ehh...dlaczego nie mogłabym się zakochać w kimś takim jak Kei? Jest przystojny, silny, miły, ma poczucie humoru i słodkie dołeczki w policzkach, kiedy się uśmiecha. Dlaczego musiało trafić właśnie na tego głupiego Kiełka Fasoli?! Oh dlaczego och dlaczego moje serce jest równie głupie jak on sam?!

Brunetpożegnał się z nową „parą" bardzo szybko wyskakując w taksówki, zupełnie takjak by się paliło. W przelocie zawołał „do zobaczenia jutro w szkole" dając jejtym samym jasno do zrozumienia, iż nie zamierza po nią rano przychodzić. Liczyłna to, że załapała. O ile w ogóle dotarło do niej to co powiedział. W końcubyła tak bardzo zajęta, że mogła nie usłyszeć. Raku wszedł do domu, szybkimkrokiem przeszedł przez korytarz i trzasnął drzwiami zamykając je za sobą.

  Cholera! Dlaczego tak się denerwuje? Czemutak bardzo nie trawię tego gościa? Przecież praktycznie go nie znam. Czemu takmi przeszkadza to, że jest blisko z tą gorylą dziewczyną? To nie mój problem.Powinienem się cieszyć, że jej ferie były tak samo udane jak moje, a zamiasttego liczyłem na to, że były beznadziejne. Tylko dlaczego? W końcu jednak nicnie znacząca kłótnia przy wszystkich pozostałych jest nic nie znacząca. Więcczemu jestem na nią zły? Co mnie to obchodzi, że świetnie się bawiła ze swoim„przyjacielem" skoro ja także przeżywałam z Onoderą najwspanialsze chwile wswoim życiu! Cholera co ze mną nie tak?! Chłopak chodził po całympomieszczeniu niemal wydeptując ścieżkę prowadzącą od drzwi do okna ispowrotem. Nie mógł się uspokoić. Czuł poirytowanie związane z przybyciemnowego. Coś mu w nim nie pasowało. Po jakimś czasie skończył „wędrować" iusiadł na futonie. Spojrzał na budzik i nie wierzył własnym oczom

- JUŻ JEST 11?! Jak to możliwe? Czyżbyminęło więcej czasu, niż podejrzewałem? Zabrał swoje ubranie i poszedł dołazienki. Umył się szybko i wrócił do swojego pokoju. Położył się i zastawiłbudzik. Głupia Chitoge przez nią nawetnie zdążyłem zjeść kolacji. Położył się i zamknął oczy. Przez długi czasprzewracał się z boku na bok i rzucał po posłaniu nie mogąc zasnąć. Przedoczami cały czas miał „nową parę". Nie mógł uwierzyć w to, że pod zamkniętymipowiekami po raz kolejny to jej obraz był ostatnim, który zobaczył, zanimzapadł w sen.    

Cóż wygląda na to, że Chitoge nie bawiła się podczas przerwy tak dobrze, jak Raku, jednak chce by on tak myślał, a plan wydaje się działać. Ciekawe na jak długo ;p